Izolowane rynki pożyczkowe to naturalny sposób na podział ryzyka strategii tokenizowanej. Pożyczkodawcy: chronieni przed spadkami (poprzez likwidacje) i zapewniający ograniczoną pulę wolnej płynności (poprzez niewykorzystaną podaż pożyczek) w zamian za niższe zyski. Posiadacze Vanilla: umiarkowane ryzyko, umiarkowany zysk. Loopers: podejmują znaczne ryzyko spadku i płynności w zamian za najwyższe zwroty. Podejrzewam, że popularność rynku looperów i pożyczkodawców jest częściowo odpowiedzialna za to, dlaczego wyraźny podział ryzyka nie zyskał na popularności w łańcuchu (w porównaniu do jego popularności w TradFi). Zasadniczo popyt na podział strategii tokenizowanej na różne R&R jest już zaspokajany w sposób personalizowany bez dodatkowej fragmentacji, tzn. loopers mogą wybierać swoje własne LTV do buforów progu likwidacji, korzystając z tych samych pul płynności. Gdy preferencje się rozszerzą (a na pewno się rozszerzą), może to się zmienić, ale na razie spełnia to swoje zadanie.