De verdwijnende vertrouwen Recentelijk heb ik herhaaldelijk nagedacht over een vraag: waarom is de VC-munt ingestort? Op het eerste gezicht lijkt het misschien een kwestie van sombere emoties en slechte liquiditeit; maar in wezen is het de vertrouwensmechanisme van de hele industrie die aan het instorten is. Elk project bestaat in principe uit deze vier rollen: de projectpartij, investeerders, market makers en de gemeenschap. In theorie zouden deze vier partijen gezamenlijk moeten bouwen en winnen; maar de realiteit is dat het steeds meer lijkt op een nul-somspel van "wie het snelst kan rennen, wie wint". Iedereen is op zijn hoede, vertrouwt elkaar niet, en zelfs bereid om elkaar te bedriegen, alleen maar om sneller te rennen. Het probleem met deze structuur is dat het niet alleen geen vertrouwen kan opbouwen, maar ook de zwakheden van de mensheid vergroot: hebzucht, kortzichtigheid en opportunisme. Na verloop van tijd zullen we ook aannemen dat deze industrie vol bedrog zit, terwijl we vergeten dat de kernwaarde van blockchain niet de competitie is, maar consensus en vertrouwen. Veel mensen zien alleen het vertrouwen instorten, maar vergeten een eenvoudige waarheid: alles wat naar beneden kan instorten, kan ook omhoog. Dus, het is de moeite waard om verder na te denken: hoe moet het vertrouwen tussen deze vier partijen worden opgebouwd? Het antwoord ligt waarschijnlijk niet in de vier rollen zelf, maar in het overstijgen van een enkel perspectief en het mechanisch opbouwen van een vertrouwensrelatie die positieve-somspelen bevordert. Als we het vanuit het perspectief van het businessmodel bekijken, is de sleutel om dat ene steunpunt te vinden dat vertrouwen draagt, en dit uit te bouwen tot een kerncompetentie, en vervolgens rondom dit steunpunt een iteratief feedbackmechanisme op te bouwen. Van deze vier rollen zijn het eigenlijk alleen de investeerders en market makers die in staat zijn om een vertrouwenssteunpunt op te bouwen. Dus, hoe kunnen deze twee steunpunten het vertrouwenswiel in beweging brengen? Met deze twee rollen als steunpunten van kerncompetentie, hoe sterker de capaciteit, hoe meer waarde ze voor de gemeenschap kunnen creëren. Door vroege winsten aan de gemeenschap te geven, kunnen degenen die geloven geld verdienen, wat leidt tot steeds meer waarde resonantie, en uiteindelijk de gemeenschap terug laten geven aan hun eigen kerncompetentie. Op de lange termijn zullen er steeds meer projectpartijen actief op zoek gaan naar samenwerking, en er zal echte keuzevrijheid zijn bij het selecteren van hoogwaardige projecten. Capaciteit brengt waarde, waarde brengt vertrouwen, en vertrouwen voedt weer de capaciteit. Dit zou misschien de oplossing zijn die in lijn is met de commerciële logica.