Dit nieuws bracht enkele gedachten naar voren over het ecosysteem van media-startups… Ik begon vijf jaar geleden een media-uitlaat van niets — letterlijk niets — en het is uitgegroeid tot een bekroond redactieteam van 16 personen. Als een op abonnees gefinancierde publicatie hadden we niet het voordeel van oligarchenfinanciering, panels van gecrediteerde media-elites uit Brooklyn/DC als initiële bijdragers, noch dit soort lovende media-aandacht toen we lanceerden. Hell, we krijgen nauwelijks erkenning wanneer nieuwsoutlets onze rapportages stelen en deze als de hunne afschilderen. We moeten alles zelf doen, wetende dat we een steen de heuvel op duwen. Ik ben trots op wat The Lever heeft gedaan, ook al heeft het werk en de stress die erbij komen kijken me ouder gemaakt en waarschijnlijk mijn eigen leven verkort. Maar het verschil tussen wat het kost om door de slop van de niet-oligarchische route te gaan versus de gemakkelijke weg van de oligarchische route herinnert me eraan waarom het media-ecosysteem constant de oligarchische perspectieven bevoordeelt. Het speelveld is scheef — zoals alles in Amerika — door groot geld. Een industrie die het aan de ene kant een pijnlijke strijd maakt om verantwoordingsjournalistiek te doen vanuit niet-oligarchische perspectieven en aan de andere kant een lucratieve rit van privileges en professionele goedkeuring biedt om punditry te doen die oligarchie aanbidt, is een systeem dat voornamelijk de informatie-miasma zal produceren waar we nu allemaal in vastzitten. Ik zie soms mensen boos worden op ons wanneer we lezers vragen om bij te dragen en betalende abonnees te worden. Ik vertel ze dat het alternatief voor lezer-ondersteunde media is wat we nu hebben — en als ze daar tevreden mee zijn, dan prima. Ik ben daar niet tevreden mee. Maar vijf jaar in het dankloze werk van het proberen iets beters op te bouwen - zo dankbaar als ik ben voor ons succes - blijf ik onzeker of er een nieuw media-paradigma kan worden geconstrueerd. Duidelijk investeren de krachten die de bestaande informatie-dystopie hebben opgebouwd waar we in vastzitten, zwaar in het blijven reguleren van de toon en ideologisch reguleren van de discussie, zodat deze binnen de comfortabele parameters van corporatisme en neoliberalisme blijft - en ze zullen voortdurend gevierd en goed gefinancierd worden voor dat werk, zoals ze dat deze ochtend zijn. Ik wens The Argument eigenlijk het beste — ik lees graag dingen waar ik het niet mee eens ben en die mijn denken uitdagen. Maar ik denk dat we momenten zoals dit — met al het zelfvoldane en de lof van de media-industrie zoals hier te zien — moeten gebruiken om te begrijpen hoe rigged het spel echt is voor degenen die voor macht en geld spreken, en tegen degenen die proberen een ander wereldbeeld te vertegenwoordigen. Vooruit.