W początkowych dniach internetu i rozwoju stron internetowych wszystko było pisane ręcznie w surowym JavaScript lub HTML. Każda aplikacja internetowa była osobnym silosem. W miarę jak stawały się coraz bardziej złożone, społeczność wynalazła narzędzia takie jak Webpack i Vite, które są bundlerami modułów i systemami budowania, które automatycznie obsługują różne typy plików i zasobów. Oznacza to, że programista mógł zaimportować obraz, czcionkę lub plik TypeScript do swojego projektu, a ładowarki bundlera wiedziałyby, jak to przetworzyć (przekonwertować TS na JS, wstawić obraz itp.). Sam przeglądarka rozumie tylko HTML/CSS/JS, ale te zestawy narzędzi kodują/dekodują inne formaty na przyjazny dla przeglądarki wynik. Chociaż była to mała zmiana w sposobie formatowania danych, zrewolucjonizowała rozwój stron internetowych. Ponieważ odblokowało to szybsze pętle iteracyjne i lepsze eksperymentowanie, można było używać języków wyższego poziomu (takich jak TypeScript lub frameworki), ponieważ narzędzia budowlane tłumaczyły je za Ciebie. Co doprowadziło do eksplozji aplikacji internetowych i znacznie gęstszej ekosystemu, ponieważ programiści nie marnowali czasu na wynajdywanie na nowo procesów budowlanych dla każdego projektu. Podobnie, robotyka znajduje się w etapie przed Webpackiem, gdzie wiele zespołów nadal "ręcznie koduje" swoje potoki danych. Zestaw narzędzi taki jak $CODEC dla robotyki zrobiłby dla danych robotów to, co Webpack zrobił dla zasobów internetowych. To jest wizja @unmoyai i surowa definicja "kodeka". Pozwoliłoby to programistom robotyki łatwiej włączać nowe źródła danych lub formaty bez miesięcy niestandardowego inżynierii. Prowadzi to do znacznie szybszych cykli iteracyjnych. To, co kiedyś zajmowało zespołowi 6 miesięcy, mogłoby skrócić się do kilku tygodni lub mniej. Gdy skompresujesz pomysł na czas eksperymentu o rząd wielkości, umożliwiasz znacznie więcej innowacji. Programiści mogą próbować nowych pomysłów bez ogromnych kosztów początkowych, co pozwala im również szybko ponosić porażki i uczyć się. Już widzieliśmy, jak szybsza iteracja przekształciła oprogramowanie dzięki kodowaniu vibe. Gdybyś powiedział programistom kilka lat temu, że będziesz mógł powiedzieć oknie podpowiedzi, aby zakodowało ci super aplikację w jednym komunikacie, splunęliby ci w twarz. Teraz to stało się rzeczywistością. Ta sama tarcie obecnie występuje w przypadku fizycznej AI. Robotycy zajmują się zgodnością sprzętu z oprogramowaniem, zamiast pracować nad większym zestawem problemów dotyczących bardziej efektywnych humanoidów. ...