To jest całkowicie oczywiste dla każdego praktyka, ale warto to powtórzyć dla akademików składających roszczenia w finansach. 1. Jedyną istotną wydajnością poza próbką jest wydajność na żywo. Nikt poważny nie wierzy, że *nigdy* nie używałeś próbki holdout. I pamiętaj o krytyce Gelmana: jako zespół autorów (nazwijmy to Meta-Autorem), z natury rzeczy ponownie wykorzystujesz próbkę holdout. Dobre wyniki na papierze są nieuniknione. 2. Przy używaniu miesięcznych zwrotów z głębokich serii z CRSP, spread bid-ask ma znaczenie. Uważaj, jak szacujesz zwroty. Ceny zamknięcia i ceny średnie to zły sposób na podejście do tego. 3. Dla głębokich serii: koszty pożyczek mogą mieć ogromne znaczenie. Nawet dla płytkich serii. 4. „Kontrole odporności” na illiquids, mikrocapy itp. są trochę żartem. Już obniżają wydajność testów wstecznych, ale model wpływu jest zawsze gorszy, niż myślisz. 5. Odnośnie wpływów rynkowych: musisz symulować przy ekonomicznie istotnym rozmiarze. Czy reklamujesz wydajność swojego $100k PA? 6. A obrót nie jest równy. 12-krotna roczna rotacja przy miesięcznych rebalansach nie jest tym samym, co ta sama rotacja w strategii codziennego rebalansowania. 7. I dodaj koszty finansowania. Przeszłość nie żyje w spreadzie 50bps. 8. *Musisz* zgłosić średni zwrot na GMV i %vol, a także obrót i jakieś oszacowanie wpływu. Jeśli masz SR równy 3 przy 2% ret/GMV, nie masz SR 3. Jest wiele innych drobnych kwestii, które nie przychodzą mi do głowy, jak delistings, opodatkowane dywidendy (procent firm wypłacających dywidendy jest niestacjonarny) i kwestie podatkowe w ogóle. Ale to jest punkt wyjścia (a ja czekam na wejście na pokład samolotu). To wystarczy, aby przekształcić strategię SR=3 w SR=-1. My, ludzie, zostaliśmy urodzeni, aby cierpieć, a nie zdobywać tytuł naukowy.