《Obserwacje dzieci w Chinach i USA》 „Daj mi wyjaśnienie” „… ale musisz mi dać wyjaśnienie.” „Tylko nie mów moim rodzicom.” „Pomyśl, co twoi rodzice powiedzą o tobie.” Kiedyś, rozmawiając z date o mansplainingu (czyli mężczyźni tłumaczą wszystko kobietom w nieodpowiednich sytuacjach, w chińskim może to być bliskie „ojcowskiego stylu”), próbowałem wyjaśnić mu pojęcie „daj mi wyjaśnienie”, dopiero wtedy zdałem sobie sprawę, że to zdanie jest wszechobecne w chińskim kontekście, ale w angielskim świecie nie ma dobrego tłumaczenia. „Jesteś mi winien wyjaśnienie” „Czy możesz uzasadnić ...(to, co zrobiłeś)” w angielskim ma bardzo silny emocjonalny ładunek oskarżający, oznacza, że przekroczyłeś granice, popełniłeś błąd i musisz za to ponieść odpowiedzialność. A w chińskim kontekście „daj mi wyjaśnienie” jest często codziennością i czymś oczywistym, nie dlatego, że zrobiłeś coś złego, ale dlatego, że cokolwiek robisz, musisz dać innym jakieś wyjaśnienie. To nie jest po to, aby cię zrozumieć, ale aby potwierdzić, czy „jesteś pod kontrolą”. Nawet jeśli chcesz tylko zmienić kierunek studiów, przeprowadzić się do innego miasta lub poślubić później. Brzmi jak poczucie odpowiedzialności, ale w rzeczywistości jest to alienująca dyscyplina indywidualnej wolności w wschodnioazjatyckim kolektywistycznym autorytaryzmie. „Daj mi wyjaśnienie” to ukryty społeczny KPI, od trzech ciotek i dalekich krewnych, po HRBP i byłe dziewczyny współpracowników, w różnych relacjach jest wszechobecne. Tak jak dzieci nie mają prawa wyboru narodzin, nie każdy rodzic nadaje się na rodzica. Ale ta społeczna rola rodzica jest naturalnie obdarzona niemal nieograniczoną absolutną władzą, szczególnie w społeczeństwie wschodnioazjatyckim. Kiedy przyzwyczajamy się do tego, że musimy „wyjaśniać” każdy krok, stopniowo tracimy prawo do „nie tłumaczenia się”. A każda utrata „momentu, w którym nie musisz się tłumaczyć”, w rzeczywistości osłabia nasze poczucie sprawczości w świecie i naszą podmiotowość. Osoby dorosłe, które brakuje podmiotowości, mają zasadniczo dwa typy: jedna grupa zawsze opowiada sobie wewnętrznie, „Robię to, ponieważ (moi rodzice/żona/szef/firma)…” „Nie miałem wyboru…” Podstawowa logika polega na tym, że używają perspektywy „byłem…” aby uciec od prawdziwego wyboru. Druga grupa to ci, którzy bez różnicy wymagają wyjaśnień, często pytają innych „Dlaczego nie dajesz mi wyjaśnienia?” „Co to znaczy, że nie mówisz?” Tacy ludzie nie mają poczucia granic, ponieważ w procesie dorastania ich granice nigdy nie były szanowane. Te dwa różne wyrażenia osobowości pochodzą z podobnej przeszłości: nie pozwolono im żyć tylko dla siebie. Prawdziwa wolność to nie to, co możesz zrobić, ale to, że nie musisz tłumaczyć, dlaczego to robisz. Proces dorastania to może być przejście od „ciągłego dawania wyjaśnień innym” do „zaczynania dawania wyjaśnień sobie”. W angielskim jest słowo, które bardzo lubię, nazywa się „Unfuckablewith”, nie oznacza, że nie powinieneś nikogo denerwować, ale że w końcu możesz w spokoju powiedzieć w swoim wnętrzu: „Nie muszę się tłumaczyć z tego, co robię, ani nikomu nic wyjaśniać.” Przetłumaczone na chiński to mniej więcej: „Co cię to obchodzi?” „Co mnie to obchodzi?” 🤣 Życzę wszystkim udanego weekendu. Starajmy się, aby „Obserwacje” były co tydzień.

dodaj: mansplaining w wielu przypadkach jest siłą seksualną, a "daj mi wyjaśnienie, mężczyzna" to już w ogóle, proszę o uwagę 😭