De doelen rechtvaardigen de middelen niet. En het hebben van een morele lijn waar je bereid bent voor te staan, is belangrijk. Regel #1 van het Iraanse nationalisme is altijd geweest het afwijzen van buitenlandse landen die het vaderland aanvallen. Vooral als onderdeel van een ethisch twijfelachtig plan om de macht te grijpen. Dit is altijd een heldere rode lijn in het zand geweest. Het was eerder helemaal niet controversieel. En degenen die hiervan afweken, werden genadeloos verstoten en aangevallen. De reden dat de MEK wordt verstoten, is niet omdat ze marxisten waren. Het is omdat ze tijdens de oorlog met Saddam hebben samengewerkt. Het aanhalen van historische voorbeelden waarin mensen met buitenlandse machten hebben samengewerkt om de macht te grijpen, is vergelijkbaar met zeggen: "nou, in het verleden hebben anderen veel onschuldige mensen gedood, dus wat is het kwaad om dat opnieuw te doen?". Dit is verkeerd. Je moet altijd tegen het doden van onschuldigen zijn, ongeacht wat er in de geschiedenis is gebeurd. En als je openlijk bereid bent die lijn te negeren, dan open je de deur voor elke gruwel. De vraag stellen: "heb je een ander plan, wat ga je anders doen" rechtvaardigt dit niet. Evenmin het iedereen een shill noemen. Er zijn goede redenen waarom het taboe tegen buitenlandse inmenging bestaat. Het gold ook toen delen van Tudeh flirtten met de Sovjetunie. En het is vandaag de dag nog steeds van toepassing. Zodra je dit punt toegeeft, zal alles andere ook toegestaan zijn.