Środki nie usprawiedliwiają celów. A posiadanie moralnej granicy, której jesteś gotów bronić, ma znaczenie. Zasada nr 1 irańskiego nacjonalizmu zawsze brzmiała: odrzucanie ataków obcych krajów na ojczyznę. Szczególnie jako część jakiegoś etycznie wątpliwego planu zdobycia władzy. To zawsze była wyraźna czerwona linia w piasku. Nie było to wcześniej w najmniejszym stopniu kontrowersyjne. A ci, którzy od niej odbiegali, byli bezlitośnie wykluczani i atakowani. Powód, dla którego MEK jest ostracyzowany, nie polega na tym, że byli marksistami. Chodzi o to, że współpracowali z Saddamem podczas wojny. Przywoływanie historycznych przykładów, w których ludzie współpracowali z obcymi mocarstwami, aby zdobyć władzę, jest równoznaczne z mówieniem: "cóż, w przeszłości inni zabili mnóstwo niewinnych ludzi, więc jaki jest problem w zrobieniu tego ponownie?". To jest błędne. Zawsze powinieneś stać przeciwko zabijaniu niewinnych, niezależnie od tego, co wydarzyło się w historii. A jeśli jesteś otwarcie gotów zignorować tę granicę, to otwierasz drzwi do wszelkich okrucieństw. Zadawanie pytania: "czy masz inny plan, co jeszcze zamierzasz zrobić" nie usprawiedliwia tego. Nie usprawiedliwia tego również nazywanie wszystkich "shillami". Są dobre powody, dla których istnieje tabu przeciwko obcej ingerencji. Obowiązywało to, gdy części Tudeh flirtowały z Sowietami. I wciąż ma zastosowanie dzisiaj. Gdy tylko ustąpisz w tej kwestii, wszystko inne również stanie się dozwolone.