"De berg is mooi, nietwaar Maggie?" Powell grijnst terwijl hij een trek neemt van zijn lucky strike en het prachtige landschap bewondert. Vandaag is de dag. "Is alles in orde, voorzitter Powell?", vraagt zijn secretaresse. Powell klikt langzaam met zijn bic mechanische potlood, hij heeft dezelfde al jaren. Hij leunt naar voren, vindt de regel met "een lange termijn inflatiedoelstelling van 2%" en streept deze door. Maggie slaakt een zucht. "Voorzitter Powell, dat is al jaren een pijler." Powell leunt achterover, een kalme glimlach verschijnt op zijn gezicht terwijl hij haar de papieren overhandigt. "Upload het." Terwijl Maggie wegloopt met de verklaring in haar hand, stopt Powell stilletjes de doos Lucky Strikes terug in zijn aktetas, hij wil niet dat zijn vrouw het weet. Hij staat op, recht zijn stropdas en haalt zijn hand door zijn haar terwijl hij zichzelf in de spiegel aankijkt. Inademen. Uitademen. "Je hebt het gebroken, je hebt het gekocht. Russell gaat omhoog met 3, nietwaar?" Hij lacht. "Het is showtime."
Cluseau Investments
Cluseau Investments18 sep 2024
"Kun je het ruiken?" "Nee, voorzitter Powell." Powell grijnst terwijl hij een trek neemt van zijn Lucky Strike en achterover leunt in zijn rolstoel. Vandaag is de dag. Hij klikt op de afstandsbediening, de vage statische ruis van de oude tv vervaagt snel terwijl de nasale stem van Barry Sternlicht luider wordt. "En de vraag vandaag, Becky, is waarom niet 75 of zelfs 100. De Fed is zo achterop, ze blijven de bal laten vallen." Powell lacht geamuseerd en schudt zijn hoofd. "Inderdaad, Barry", voegt Steve Liesman toe met zijn neppe diepe stem, "de middenklasse heeft nu hulp nodig. We moeten ons afvragen of ze ons allemaal in gevaar brengen. Waarom de werkende man straffen?". Powells grijns verandert langzaam in een pijnlijke uitdrukking. "Je kunt Liesman niet spellen zonder leugen", zegt hij onder zijn adem, instinctief de punt van zijn Lucky Strike op zijn eikenhouten bureau duwend. "De Bollinger-band op de balans van de Fed geeft duidelijk aan dat het oververkocht is", gaan de praatkoppen op CNBC verder. Powell zet de tv uit in afschuw, hij gooit de afstandsbediening op zijn leren bank. "Weet je wat, Maggie, laat me de verklaring nog een keer zien". "Natuurlijk, voorzitter Powell", zegt Maggie terwijl ze zich over het bureau leunt om de verklaring voor hem neer te leggen. Powell klikt langzaam met zijn Bic mechanische potlood, hij heeft dezelfde al jaren. Hij leunt naar voren, vindt de regel met 50 en streept deze zorgvuldig door. "25", zegt hij, knikkend, "dat lijkt gewoon goed". Maggie gasp. "Voorzitter Powell, de commissie heeft al gestemd". Powell leunt achterover, een kalme glimlach verschijnt op zijn gezicht terwijl hij haar de papieren overhandigt. "Maggie, je weet dat je mijn favoriete stagiaire bent. Je hebt een echte toekomst hier." "Upload het." Terwijl Maggie wegloopt, verklaring in de hand, stopt Powell stilletjes de doos Lucky Strikes terug in zijn lade, hij wil niet dat zijn vrouw het weet. Hij staat op, recht zijn stropdas, en haalt zijn hand door zijn haar terwijl hij zichzelf in de spiegel aankijkt. Inademen. Uitademen. "Het is showtime."
98,34K