Ik win vaak bij eurogames. Hier is een van mijn heuristieken om dat te doen. Een goed ontworpen eurogame heeft vaak meerdere paden naar overwinning - meer dan één scoringsstrategie die maximaal gebruikmaakt van verschillende mechanics. Een spel waar ik vaak aan denk in dit verband heet "Darwin's Journey", een soort gamificatie van Charles Darwins reis op de Beagle. Je kunt overwinningpunten verzamelen door de exploratiemechaniek te benutten, door sets van natuurhistorische monsters te verzamelen, door onderzoek te doen, en op een paar andere manieren die ik me niet herinner. Het is een goed spel, zowel mechanisch interessant als zeer kleurrijk. Ik heb het maar één keer gespeeld, en ik heb de andere spelers volledig verslagen omdat ik aandacht schonk aan de intentie van de ontwerper. Het is moeilijk voor een spelontwerper om alle verschillende paden naar overwinning evenveel te waarderen - meestal zal hij een spel ontwerpen rond één of twee en misschien anderen toevoegen om de strategische ruimte rijker en interessanter te maken. Door aandachtig te letten op de regels en de spelonderdelen, kun je vaak uitvinden welke paden naar overwinning de ontwerper voor het spel heeft gemaakt en echt hield. Druk die paden maximaal aan, want met de beste bedoelingen om het spel in balans te maken, zal de ontwerper de neiging hebben om ze te overdrijven. Het is een bias die vaak overleeft tijdens playtesting. In "Darwin's Journey" was het de exploratiemechaniek. Het spel had (opzettelijk of per ongeluk) anders afgesteld kunnen zijn - bijvoorbeeld, het verzamelen van exotische dieren had de grootste beloning kunnen bieden. Een ding om te doen in een situatie als deze is om te onderzoeken welk spel de ontwerper zelf wilde spelen. Zet daar dan op in.