Mijn gastessay in @nytimes vandaag. Ik maak 5 belangrijke punten: 1. Er is nog weinig duidelijk bewijs dat AI op grote schaal banen elimineert. Maar wachten om te zien is riskant. De staalsteden van Pittsburgh zagen vroege tekenen met mini-mills voordat de verliezen zichtbaar werden. Dienstverleningshoofdsteden zoals Londen en New York zouden zich nu moeten voorbereiden in plaats van na de schok. 2. Diversificatie helpt - maar slechts tot op zekere hoogte wanneer de verstoring een algemene technologie is. "In veel industrieën" zijn is geen bescherming als hetzelfde hulpmiddel ze allemaal raakt. 3. Hoogwaardige, kennisintensieve banen hebben grote lokale vermenigvuldigers. Elke productiejob ondersteunt 1,6 lokale banen; elke hooggekwalificeerde tech/professionele rol ondersteunt 5. Dat betekent dat zelfs bescheiden verliezen van analisten, ontwikkelaars of paralegals doorwerken in restaurants, detailhandel en transportsystemen. 4. AI hoeft werknemers niet volledig te vervangen om van belang te zijn. Het hoeft alleen maar het werk gemakkelijker te maken. Naarmate locatie en ervaring minder belangrijk worden aan de rand, zal meer werk worden uitbesteed naar goedkopere plaatsen (bijv. India, VAE of de Filippijnen). 5. De les van de deïndustrialisatie is niet onvermijdelijkheid - het is heruitvinding. Detroit heeft middelen gestoken in legacy-industrieën en is toch achteruitgegaan. Boston heeft herhaaldelijk ingezet op talent, onderwijs en nieuwe sectoren.