Wetenschappers hebben net de visie van de Webb-telescoop gerepareerd vanuit een miljoen mijl afstand. Maar hoe repareer je een $10 miljard ruimte-telescoop die een miljoen mijl (1,5 miljoen km) van de aarde is gestationeerd? Je laat het ongemoeid; in plaats daarvan herstel je het zicht met software, licht en een muntgroot, precisie-gefabricerd metalen onderdeel. NASA’s James Webb Space Telescope, gelanceerd in 2021, beschikt over de meest geavanceerde optiek die ooit de ruimte in is gestuurd. Toch vereisten zelfs de spiegels—afgestemd op bijna foutloze precisie—ultra-precisie calibratie. Om dit te bereiken, integreerden ingenieurs een compact, in Australië gemaakt instrument genaamd AMI (aperture masking interferometer) in een van zijn gereedschappen. De rol van AMI is om kleine aberraties bloot te leggen door sterrenlicht te filteren via een gepatternde array van openingen. Het verandert de hardware niet—het brengt beeldverstoringen in kaart op pixelniveau. De bevindingen waren verrassend: een elektronische vervaging van infrarooddetectoren, waarbij heldere pixels in aangrenzende donkere pixels lekte. Het effect was vaag, maar voldoende om verre planeten en diffuse zwarte gat uitstromen te verdoezelen. Onderzoekers reageerden door een model te ontwikkelen. Een Australisch team gebruikte AMI om de lichtpropagatie binnen Webb na te bootsen en trainde een machine learning-systeem om de vervorming om te keren. De oplossing verfijnde de gegevens zelf. Het resultaat? Celestiale objecten die ooit verloren waren in nevel steken nu scherp af. Een bekende exoplaneet en een bruine dwerg kwamen weer tevoorschijn. Jupiter’s maan Io werd helder. Een zwarte gat jet kreeg een scherpe definitie. Stof dat verre sterren omringt, werd opgelost in elegante stromen.