Dwa główne wnioski z tego artykułu: 1) Blokady zasobów nie są nowe, tylko ewoluowały. Można je traktować jako tradycyjne umowy escrow w innej formie - teraz stosowane na poziomie konta, aby rozwiązać znacznie szerszy zestaw problemów UX. Teraz może być odpowiedni moment, ponieważ: 1) fragmentacja łańcucha jest rzeczywistością. zmęczenie psychiczne użytkowników jest wysokie. 2) przyjęcie wbudowanych portfeli jest oznaką, że istnieje zapotrzebowanie na abstrakcyjne UX. 2) Blokady zasobów nie eliminują zaufania, tylko je relokują. Zawsze istnieje kompromis. Dzięki blokadom zasobów użytkownicy zyskują szybkość i wygodę, przenosząc zaufanie z łańcucha na nową warstwę koordynacyjną: maszynę blokady zasobów (tj. alokator + arbiter). Oznacza to, że profil ryzyka użytkownika i rozwiązującego zmienia się z zaufania do łańcucha na zaufanie do integralności i uczciwości tych nowych komponentów.