Het is een prachtige zomerdag hier in Beiroet, maar de straten in de chique commerciële gebieden zijn leeg. De "Parijs van het Midden-Oosten" heeft zich nooit helemaal hersteld. Vijf jaar geleden, op 4 augustus 2020, vond er een krachtige explosie plaats in de haven van Beiroet, veroorzaakt door de ontsteking van 2750 ton ammoniumnitraat. Het was de krachtigste niet-nucleaire explosie sinds Hiroshima. De bomaanslagen in Oklahoma City betroffen 2 ton NH₄NO₃ en de explosieradius vernielde één gebouw en verwoestte nog eens 286. Wat er die dag in Beiroet gebeurde, is gelijk aan 250 bomaanslagen in Oklahoma City. Meer dan 218 levens gingen verloren. Meer dan 7000 mensen raakten gewond. 300.000 mensen werden in een oogwenk ontheemd. Hele buurten waren gewoon verdwenen. Achter de explosie stond niet alleen nalatigheid, maar een heel systeem van falen en corruptie. Een ingestorte staatsstructuur, een duister netwerk van regionale en lokale actoren die de haven van Beiroet in een pion in hun veiligheidsstrategieën veranderden. Dit was institutionele verraad. Vijf jaar later is er nog geen enkele hoge functionaris verantwoordelijk gehouden. Het onderzoek is stilgelegd, belemmerd en gepolitiseerd. Getuigen werden geïntimideerd en de dossiers bleven verzegeld. Er is geen gerechtigheid voor de slachtoffers. Tussen vervallen gebouwen bloeien chique cafés en boetieks nog steeds. Ik denk niet dat ik ooit een volk heb ontmoet met een meer onberispelijk gevoel voor esthetiek.

Ik weet dat USAID tegenwoordig een slechte reputatie heeft... maar ik denk dat dit een goede zet was om te helpen met de wederopbouw. De Libanese regering was in wezen meer dan 6 maanden afwezig sinds de explosie.