Iedereen die beweert dat een gereguleerde entiteit, zoals een bank, geen gebruik kan maken van een permissionless blockchain omdat "Noord-Korea misschien een validator runt", heeft de logica omgekeerd. Wat permissionless chains aantrekkelijk maakt, is het feit dat het niet uitmaakt of Noord-Korea een validator runt. Het protocol zou hetzelfde functioneren en dezelfde transacties zouden worden verwerkt. Schop Noord-Korea eruit, of laat Iran en Venezuela binnen, er verandert niets. De deelname van gesanctioneerde actoren is onbelangrijk voor de uitkomsten. Dit is wat we bedoelen met neutrale infrastructuur. In regulatoire termen betekent het dat er geen keel is om te knijpen. Een corporate chain biedt deze eigenschap niet. Wie deelneemt aan validatie, of zelfs maar het netwerk gebruikt, is van het grootste belang, omdat de poortwachter zijn wil kan opleggen aan alle validators. Dus nu moet de poortwachter zich zorgen maken over overheden die achter hem aan gaan om hem te vertellen wat hij moet doen. Zijn keel is blootgesteld, deels omdat hij op hun eigen website en in elk document staat vermeld. En de gebruikers van de chain moeten zich zorgen maken over de poortwachter die in de problemen komt. "Hey poortwachter, welk soort compliance-regime heb je om ervoor te zorgen dat Noord-Korea niet op dit netwerk zit? Ik -- een potentiële validator of gebruiker -- moet het vragen, aangezien je technisch gezien de macht hebt om iedereen en alles te censureren." Je kunt Ethereum die vraag niet stellen. Het zal niet antwoorden. Het zal gewoon blijven zorgen voor gegarandeerde uitkomsten. Ironisch genoeg begrijpen de regelgevers met wie ik spreek dit steeds beter. Ze begrijpen het omdat a) ze slim zijn en b) ze begrijpen dat "Noord-Korea dat slechts één van de miljoen validator nodes op publieke wereldwijde infrastructuur runt" geen groot risico is. Wat een groot risico is, is een corporate chain die gesloten software draait en de macht heeft om alles te annuleren of iemand te censureren, of gewoon op een dag in te storten omdat het te veel enkele punten van falen had. Daarom maken regelgevers zich zorgen. Ze hebben letterlijk de woorden "veiligheid en soliditeit" op hun hersenen getatoeëerd.