Ekwador zarejestrował 126 181 urodzin w okresie styczeń-lipiec 2025, co oznacza spadek o 6% w porównaniu do ubiegłego roku. Wskaźnik urodzeń na kobietę w tym roku wyniesie około 1,50 dziecka.

To szalone, jak wysoka jest emigracja obywateli NZ z Nowej Zelandii: w roku kończącym się w czerwcu 2025 roku, NZ straciło 46 498 obywateli, co jest wskaźnikiem porównywalnym z większością krajów Europy Wschodniej. W międzyczasie zyskano 60 199 cudzoziemców, głównie z Azji Południowej, Chin i Filipin.

Na podstawie urodzeń w Singapurze w Q1 i Q2 2025, oto wskaźniki TFR według etniczności na 2025 rok (2024 w nawiasach): Singapur 0.91 (0.97) Chińczycy 0.76 (0.83) Malajowie 1.55 (1.58) Indusi 0.84 (0.91)

Na podstawie urodzeń w Q1 i Q2 2025 roku w Malezji, oto wskaźniki TFR według etniczności na 2025 rok (2024 w nawiasach): Malezja 1.43 (1.60) Bumiputera 1.73 (1.92) Chińczycy 0.75 (0.92) Indusi 1.04 (1.13)

Całkowity wskaźnik urodzeń, Peru, według departamentu 2024.

Wskaźnik urodzeń w DR Konga w latach 2021-2024. Ogólnie wskaźnik urodzeń wynosił 5,5. Najniższy wskaźnik urodzeń był w Kinszasie i wynosił 3,4. Najwyższy był w prowincjach Lualaba i Maniema i wynosił 7,6.

Powszechnie rozumie się, że różne wskaźniki płodności prowadzą do zmian w strukturach demograficznych w kraju. Różnice te mogą być regionalne (np. region A ma wyższą płodność niż region B), etniczne, religijne, kulturowe lub polityczne. Mniej doceniane jest to, że w środowiskach o niskiej płodności te zmiany mogą następować szczególnie szybko. A te zmiany są następnie śledzone przez transformacje polityczne. Wyobraź sobie, że masz kraj z grupami A i B, z których każda stanowi 50% populacji: 1️⃣ Gdy płodność jest wysoka, całkowity wskaźnik płodności (TFR) grupy A wynosi 4, a TFR grupy B wynosi 3. Wówczas grupa A będzie stanowić 62,5% następnego pokolenia, a grupa B 37,5%. 2️⃣ Gdy płodność jest niska, całkowity wskaźnik płodności (TFR) grupy A wynosi 2, a TFR grupy B wynosi 1. Wówczas grupa A będzie stanowić 66,7% następnego pokolenia, a grupa B 33,3%. Choć różnica 4,2% może nie wydawać się duża, kumuluje się ona przez pokolenia. Ponadto, te liczby nie są wymyślone, ale odpowiadają w przybliżeniu TFR rodzin religijnych w porównaniu do rodzin świeckich w wielu krajach zachodnich sprzed kilku pokoleń i obecnie. Oczywiście, działa wiele dodatkowych czynników: imigracja, zmiany w grupach, małżeństwa międzygrupowe itp. Pozwól, że podam ci konkretny przykład. Irlandia Północna została utworzona w 1921 roku, aby zapewnić enklawę w Irlandii z protestancką większością. Pierwszy spis ludności w Irlandii Północnej, w 1926 roku, odnotował katolików na poziomie 33,5% populacji, podczas gdy protestanci stanowili 66,3% (w poście użyję terminów "katolik" i "protestant" w sensie wspólnoty kulturowej, a nie w sensie aktywnego uczestnictwa religijnego; tak społeczeństwo w dużej mierze funkcjonowało i nadal funkcjonuje w Irlandii Północnej). W ciągu następnych kilku dekad nieco wyższy TFR katolików został zrekompensowany przez większą emigrację katolików. W 1971 roku, w szczytowym okresie "kłopotów", populacja katolików wynosiła 31,4%, nawet niżej niż w 1926 roku. Idea "protestanckiej enklawy" wydawała się działać z perspektywy unionistów. Jednakże, gdy TFR zaczęło spadać w obu społecznościach, ale szybciej wśród protestantów, skład Irlandii Północnej szybko się zmienił po 1971 roku. W spisie ludności z 1991 roku populacja katolików wzrosła do 38,4%, a w spisie z 2001 roku osiągnęła 40,3%. Kolejne dwie dekady przyspieszyły ten proces: w miarę postępującej sekularyzacji wiele osób z protestanckich środowisk przestało się identyfikować jako takie, a pozytywna imigracja osób, które identyfikowały się jako katolickie, wzrosła. W spisie ludności z 2021 roku, po raz pierwszy, populacja katolików osiągnęła 45,7% i przewyższyła populację protestantów (i innych wyznań chrześcijańskich), która wyniosła 43,5% z protestanckich lub innych chrześcijańskich środowisk (z 17,4% deklarujących brak religii). Idea "protestanckiej enklawy" już nie wydaje się działać z perspektywy unionistów. Dlaczego? Ponieważ władza polityczna podąża za demografią. Rzut oka na mapę okręgów wyborczych Irlandii Północnej pokazuje, jak w ciągu ostatnich dwóch dekad jeden okręg po drugim kontrolowany przez partie unionistyczne przeszedł do partii republikańskich. Na zajęciach pokazuję interesującą prezentację, aby to dokładnie udokumentować (tak, wiem za dużo o polityce okręgowej w Irlandii Północnej). 1️⃣ W 1998 roku, w pierwszych wyborach do Zgromadzenia Irlandii Północnej po Porozumieniu Wielkopiątkowym, partie unionistyczne zdobyły 58 z 108 miejsc (większość), partie republikańskie 42 miejsca, a partie międzygrupowe 8 miejsc. 2️⃣ W 2022 roku, w ostatnich wyborach, kandydaci unionistyczni (w tym dwóch niezależnych) zdobyli 37 z 90 miejsc (wąska większość), partie republikańskie 35 miejsc, a partie międzygrupowe 18 miejsc. Wąska większość unionistyczna jest tylko konsekwencją tego, że protestanci wciąż stanowią większość wśród starszych pokoleń (z wyższą frekwencją wyborczą) oraz przewagi urzędników. W miarę upływu czasu i zanikania obu mechanizmów, partie republikańskie zdobędą większość, chyba że partie międzygrupowe dokonają wystarczających postępów wśród katolickich wyborców. Ale najważniejsze jest to, że pierwszym ministrem Irlandii Północnej jest Michelle O’Neill, katolicka republikan z Sinn Féin. W 1970 roku, nawet przy uczciwych zasadach wyborczych (które w dużej mierze nie istniały wówczas), byłoby to nie do pomyślenia, ponieważ wyborcy O’Neill nie istnieli: nie byli jeszcze narodzeni.

TFR obszaru metropolitalnego Seulu (2024, wstępne)

Fertylność poniżej poziomu zastępowalności może mieć bardzo różne skutki. Przy TFR wynoszącym około 1 (jak w Chinach czy na Malcie), trzecia generacja jest tylko jedną czwartą wielkości pierwszej. Przy TFR wynoszącym około 1,7 (jak w Bułgarii czy Rumunii), jest ona trzy czwarte wielkości.

2023-TR-Roma-DHS wskazuje, że TFR Roma w Turcji wynosi 2,79, o 1,1 wyższe niż średnia.