„Kogo obchodzi, jeśli odstraszymy miliarderów - niech idą!!” Lakshmi Mitel jest wart 20 miliardów funtów i opuszcza Wielką Brytanię z powodu wysokich podatków. Lakshmi jest Indusem z urodzenia, a jego firmy mają siedzibę w Mumbaju i działają na całym świecie. Do niedawna mógł chronić swoje globalne aktywa przed brytyjskimi podatkami, korzystając z systemu non-dom, co również chroniło go przed podatkiem spadkowym od jego globalnych aktywów. Jako rezydent Wielkiej Brytanii podlegał wszystkim podatkom związanym z jego życiem w Wielkiej Brytanii. Jakiekolwiek dywidendy wypłacane jemu - opodatkowane. Jakiekolwiek aktywa, które kupił w Wielkiej Brytanii - opodatkowane. Cokolwiek wydał w Wielkiej Brytanii - opodatkowane. Każdy, kogo zatrudnił w Wielkiej Brytanii - opodatkowany. Te podatki mogłyby wynosić dziesiątki milionów rocznie. Nie wspominając o zespołach doradców, możliwościach i kontaktach otaczających go w Wielkiej Brytanii. Teraz ta kwota spada do zera. Zakładając konserwatywnie, że płacił 20 milionów funtów rocznie za bycie w Wielkiej Brytanii. Ile przeciętnych zarabiających musi być teraz bardziej opodatkowanych, skoro on odszedł? Jeśli moglibyśmy podnieść podatki przeciętnym ludziom o 2000 funtów rocznie, potrzebujemy 10 000 z nich, aby pokryć straty spowodowane jego odejściem. Każdy, kto prowadził biznes, wie, że nie można zrażać swoich najlepiej płacących klientów - trzeba znaleźć sposób, aby z nimi współpracować. Czy to sprawiedliwe, że miliarderzy mają nieograniczone możliwości w porównaniu do zwykłych ludzi? Nie. To nie jest sprawiedliwe, ale to prawda. Ładni ludzie mają więcej możliwości, kogo mogą poślubić. Młodsze osoby mają więcej energii niż starsi. Wysokie osoby mogą sięgnąć po kubki na najwyższej półce. To smutne, ale prawdziwe - świat nie jest sprawiedliwy. W przypadku miliarderów, takich jak Lakshmi Mital, płacą oni takie same podatki jak tysiące ludzi razem wziętych, mimo że są tylko jedną osobą. Niektórzy mogą powiedzieć, że płacą swoją sprawiedliwą część. Inni mogą powiedzieć, że jeśli jakakolwiek osoba zbudowałaby globalne imperium, również mogłaby mieć bardziej skomplikowane sprawy podatkowe - więc to jest sprawiedliwe. Niezależnie od tego, co jest sprawiedliwe, kraj musi spojrzeć na to, co jest pragmatyczne. Jeśli podniesiesz podatki za wysoko, nie zbierzesz więcej, zbierzesz mniej. Jeśli spróbujesz zbudować system, który jest zbyt zależny od kilku elitarnych zarabiających, stajesz się od nich zależny... a kiedy odejdą, cierpią przeciętni ludzie, którzy są zależni od ich ogólnych podatków, które po prostu zniknęły.

„Bogaci nie płacą swojej sprawiedliwej części podatków!” Musimy przeprowadzić rozmowę opartą na rzeczywistości. Wielka Brytania jest teraz obiektywnie najbardziej postępowym systemem podatkowym w rozwiniętym świecie. Obywatele, którzy chcą być finansowo samowystarczalni, stają przed największymi trudnościami w Wielkiej Brytanii. Nasz system podatkowy jest teraz jeszcze bardziej surowy dla bogatych niż w Szwecji, Danii czy Norwegii. Po Brexicie Wielka Brytania stała się jednym z najgorszych miejsc na świecie dla osób osiągających wysokie wyniki finansowe i jednym z najłatwiejszych miejsc na świecie, aby traktować sieć bezpieczeństwa społecznego jak hamak.

W połowie lat 80. Irlandia była jedną z najbardziej dotkniętych kryzysem gospodarek w zachodnim świecie. Bezrobocie sięgało 17%, dług wynosił 120% PKB, a emigracja pozbawiała kraj talentów, z 1% populacji emigrującym za granicę. Dekadę później Irlandia była najszybciej rozwijającą się gospodarką w Europie. To, co wydarzyło się między tymi dwoma punktami, jest jednym z najjaśniejszych przykładów w rzeczywistym świecie, jak polityka podatkowa może albo zdusić gospodarkę, albo ją uwolnić. Irlandia wpadła w kłopoty przez wysokie podatki. Najwyższa stawka podatkowa wynosiła 60% + PRSI, VAT został podniesiony do najwyższego w Europie, a rząd próbował stymulować gospodarkę poprzez zadłużenie. Najbardziej produktywni ludzie zaczęli masowo opuszczać kraj - kto chciałby tracić ponad 70% tego, co zarabia, na podatki! W obliczu spadającej produktywności i rosnących płatności długów coś musiało zostać zrobione, aby odwrócić kraj od krawędzi. To, co wydarzyło się następnie, było mistrzowską lekcją strategicznego obniżania podatków. Irlandia obniżyła podatki, aby przyciągnąć międzynarodowe korporacje. Zredukowano najwyższe stawki podatkowe i obniżono VAT. Irlandia zdała sobie sprawę, że demonizowanie inwestorów, przedsiębiorców i wysoko opłacanych profesjonalistów prowadzi do większej biedy i rozpaczy. Wojna klasowa to rak dla gospodarki i zatrzymali to. Jak tonący człowiek, który po raz pierwszy wynurza głowę ponad wodę, ich gospodarka ożyła. Główne korporacje przeniosły swoje europejskie siedziby do Irlandii, zatrudnili najlepsze talenty, które się osiedliły, a cała gospodarka zaczęła znowu rosnąć. Obniżenie podatków i ograniczenie wydatków państwowych stworzyło wzrost, zyski, miejsca pracy i wydatki. Wszystko to było korzystne dla Irlandii. Widzimy ten sam wzór w Wielkiej Brytanii. Rząd o wysokich podatkach i wysokich wydatkach, z narastającą wojną klasową, wypycha ludzi - w zeszłym roku ponad 257 000 Brytyjczyków opuściło Wielką Brytanię, a byli to ludzie, o których większość gospodarek walczy z całych sił, aby ich przyciągnąć. Mamy nadzieję, że dostrzegą sens, tak jak Irlandia, i nie zajmie to dekady, aby odwrócić sytuację.