Pozwolenie starszym osobom na wykonywanie rozciągania lub ćwiczeń aerobowych, zamiast treningu siłowego, to mylenie priorytetów. Wiele starszych osób nie ma nawet siły, aby wstać, co sprawia, że łatwo mogą upaść. Chodzenie staje się dla nich ryzykowną czynnością. Wykonywanie ćwiczeń siłowych, które można robić w pozycji siedzącej, szczególnie treningu siły nóg, jest właściwym podejściem dla osób starszych. ​​​ Dla starszych ludzi moc mięśniowa (muscle power, czyli siła x prędkość) jest ważniejsza niż siła mięśniowa (strength). Wiele osiemdziesięcioletnich osób ma siłę mięśniową tylko na poziomie połowy tego, co miały w wieku dwudziestu lat, ale moc jest mniej niż jedna czwarta tego, co miały w wieku dwudziestu lat. Niska moc oznacza, że w przypadku nagłych sytuacji nie mogą szybko wygenerować siły, aby utrzymać równowagę, co znacznie zwiększa ryzyko upadku. Kluczowym czynnikiem decydującym o sile i mocy mięśni jest tzw. włókno mięśniowe typu II, potocznie nazywane „szybkim mięśniem”. Duńscy naukowcy w 1990 roku porównali kilka grup osób w wieku 20 i 70 lat i wykazali, że długotrwałe bieganie i pływanie nie pomagają 70-latkom w utrzymaniu mocy i siły mięśni nóg. Włókna szybkiego mięśnia tych osób nie różnią się znacząco od osób w tym samym wieku, które mało ćwiczą, a ich objętość wynosi tylko połowę objętości mięśni młodych ludzi w wieku dwudziestu lat. Jednak 70-letni ciężarowcy mają bardzo duże włókna mięśniowe typu II w nogach, których objętość, funkcjonalność i różne parametry wydajności podczas skurczu mięśniowego nie różnią się od tych u dwudziestolatków. (Część treści pochodzi z książki Michaela Grossa „Stronger”, strony 311-312)