NIEUW IN PIRATE WIRES: Een Eulogie voor Dial-Up Eerder deze week zei AOL dat het de dial-up internetverbinding zou beëindigen. En voor velen is het gevoel bitterzoet. In dit stuk voor Pirate Wires eert Visakan Veerasamy (@visakanv) — het beste bekend om zijn boek Friendly Ambitious Nerd, en om essays over die ethos — het einde van een tijdperk en wat het waard is om te herinneren. RIP AOL. RIP het geluid van piepjes en boopjes. RIP het onder-geoptimaliseerde internet dat ooit was. Volledig stuk hieronder 👇 ──────────────────── AOL — oorspronkelijk bekend als America Online — heeft aangekondigd dat het op 30 september 2025 de dial-up internetverbinding zal stopzetten. Cue saving-private-ryan-aging.gif voor miljoenen millennials die rouwen om het einde van een tijdperk, dat werd gekenmerkt door optimisme, verwondering en een oprechte nieuwigheid en vreemdheid die misschien nooit meer zal worden gerepliceerd. Terwijl haar krakende, piepende botten ter aarde worden besteld, laten we een moment nemen om na te denken over het leven en de tijden van Onze Dame van Connectiviteit, oftewel dial-up internet zoals geleverd door AOL. Aan het begin van het millennium, toen de Backstreet Boys hun hitalbum Millennium uitbrachten, was AOL een absolute reus, die dial-up internettoegang bood aan meer dan 20.000.000 mensen. (Om dit in perspectief te plaatsen, het zou pas in 2014 zijn dat Millennium het album 12.000.000 U.S. verkopen bereikte.) In 1998 kocht AOL casual Netscape voor $4,2 miljard. Twee jaar later zou het Time Warner overnemen voor $168 miljard. In 2003 barstte de bubbel, en de samengevoegde AOL Time Warner rapporteerde een verlies van $98,7 miljard, het grootste bedrijfsverlies in de geregistreerde geschiedenis op dat moment. De opkomst van breedband maakte dial-up snel ongewenst, en AOL bleef achter met een zeer grote tas vol gapende gaten. In 2015 werd AOL gekocht door Verizon voor $4,4 miljard — na correctie voor inflatie betekent dit dat AOL werd overgenomen voor minder dan AOL Netscape had overgenomen. Maar in de vroege dagen was dial-up iets bijzonders. Het geluid van dial-up internet vertegenwoordigde in mijn leven ooit de fantastische wereld van de Nieuwe Grens, cyberspace. De mysterieuze piepjes, boopjes en het zoemende statische geluid voelden buitenaards aan. Het waren de letterlijke geluiden van onze modems die zich een weg baanden over een gapende afgrond, in het onbekende, op zoek naar verbinding. Je voelde deze verwondering in de metaforen die werden gebruikt om vroege internetbrowsers te benoemen, zoals Internet Explorer en Netscape Navigator. Zelfs de term "internetbrowser" voelt nu verouderd — wat, precies, browsen we? Waar het web ooit een oneindige, Escheriaanse bibliotheek van wonderen en curiositeiten was, is de ervaring van de meeste mensen nu gereduceerd tot scrollen door feeds die voor hen zijn samengesteld door onpersoonlijke algoritmen. We waren ooit ontdekkingsreizigers en navigators. We waren standaard uitgelogd, het internet was geen filter dat voortdurend over ons leven lag. Online gaan was een bewuste keuze om de drempel over te steken, om die heilige reeks piepjes en statisch geluid te initiëren, om "dial-up" te maken. Zodra je daar was, op het World Wide Web, wist je dat je tijd beperkt was. Misschien moest iemand bellen, misschien liep je toegewezen uren ten einde. Het was ook niet gratis. Geen vast maandelijks tarief, maar een per minuut, of als je geluk had, per uur tarief. Dit creëerde een onderscheidende sfeer: in vroege chatrooms en forums voelden mensen zich niet gewoon als "gebruikers." Ze waren medereizigers op de grens, die de telefoonlijnen bezet hielden. Niet alles was over-geoptimaliseerd in het dial-up tijdperk van het internet. Mensen waren nieuw in het online geld verdienen en dus was geld verdienen zeldzaam. De meeste mensen overwoog het zelfs niet. Je zou op bijna elke hoek oprechte zakken van het vreemde vinden. Maar soms kwam je op een dood spoor. Dit betekende dat niet elk avontuur op het web vrucht droeg, en dat was een goede zaak. Je kon je online vervelen — verdwalen in webringen van halfafgemaakte persoonlijke landingspagina's of dode chatrooms. Dat het werk kostte om de goede dingen te vinden was een filtermechanisme. Maar het hele internet was toen een filtermechanisme: websites, forums, chatrooms, multi-user dungeons, al deze dingen bestonden omdat er mensen waren die genoeg om hen gaven om ze te bouwen, te bevolken en te onderhouden. Het kan moeilijk zijn om uit te leggen aan jongere mensen die zijn opgevoed in een "late stage" mediaomgeving. Maar er was hier ooit passie. Dial-up leerde een generatie om problemen op te lossen, te wachten, en verbinding te waarderen. Het is een patroon dat zich met allerlei technologieën door de jaren heen heeft herhaald. In de vroege jaren zijn de gadgets nog enigszins temperamenteel. Als je de technologie wilde gebruiken, moest je waarschijnlijk leren hoe de onderdelen werken, welke kabels waarheen gaan, welke knoppen in welke volgorde moeten worden ingedrukt. Naarmate de technologie volwassen wordt, worden al die details geabstraheerd, en "het werkt gewoon." Dit gemak is een tweesnijdend zwaard: terwijl het op korte termijn minder problemen oplevert, leidt het op lange termijn tot een afname van de vloeiendheid met de technologie. Kinderen van tegenwoordig verwachten dat internetverbinding een eenvoudige kwestie is van verbinding maken met "Het Wifi," een alomtegenwoordige entiteit zoals De Kracht in het Star Wars-universum. En wie zijn wij om te oordelen? We verwachten niet dat we de buizen in onze televisietoestellen moeten vervangen, en velen van ons zijn vergeten hoe we een handgeschakelde auto moeten rijden. Als je kijkt naar de geschiedenis van technologieën, is er vaak iets bitterzoets aan. Ze worden vaak gemaakt door optimisten die de wereld een betere plek willen maken. Veel pogingen falen. Wanneer sommige pogingen slagen, hebben ze vaak gevolgen die veel verder reiken dan wat oorspronkelijk werd voorgesteld. Telegrams leefden en stierven in de loop van een enkel lang leven, en nu betekent "Telegram" gewoon een messaging-app. Dial-up internet voelt vergelijkbaar. Deze technologieën worden een deel van ons collectieve culturele DNA. Niet helemaal vergeten, maar toch niet hetzelfde als het ooit was. Binnenkort zal het geluid van dial-up een curieuze relikwie uit het verleden zijn, zoals de telegram. De golven van de tijd breken op de kusten van de realiteit, elk moment kostbaar en vluchtig en makend en onmakend. Er is enige troost in de wetenschap dat we allemaal deel uitmaken van een grotere cyclus. Het tijdperk van dial-up was al een tijdje voorbij voordat deze laatste spijker in de kist werd geslagen, maar het zal voortleven — gedeeltelijk als een nostalgische herinnering, gedeeltelijk als fragmenten van culturele normen die vorm gaven aan hoe we over verbinding zelf denken. "Dial-Up Internet, geliefde verbinder van miljoenen en heraut van het digitale tijdperk, is op 30 september 2025 op 30-jarige leeftijd vredig overleden. Ze wordt overleefd door breedband, glasvezel en talloze herinneringen aan een eenvoudigere, vreemdere tijd toen het internet nog een plek was waar je naartoe ging, niet een ding dat je overal volgde." —Visakan Veerasamy