Met betrekking tot de enorme mislukking van de rebranding van 'Cracker Barrel': Een belangrijk punt om te begrijpen over marketingexecutives, marktonderzoekers, personeel van reclamebureaus, enz. is dat ze de neiging hebben om jong, vrouwelijk, links georiënteerd, open-minded, niet-religieus en vaak kinderloos te zijn, met een voorkeur voor nieuwigheid. Ik heb jaren in die wereld geleefd, mijn boek 'Spent' (2008) geschreven over ongecontroleerd consumentisme, geadviseerd aan marktonderzoeksteams en reclamebureaus, lesgegeven aan de NYU Stern business school in 2013, trainingen gegeven voor marktonderzoekers van Fortune 500, enz. Marketeers denken dat ze hun corporatieve doelmarkten - wat die ook zijn - kunnen begrijpen via enquêtes, focusgroepen en reclame-splitstests. Maar op een emotioneel, intuïtief en cultureel niveau begrijpen ze doorgaans conservatieven helemaal niet. Of religieuze mensen. Of grootouders. Of mensen die traditie waarderen. Of patriotten. Wanneer marketeers een 'ouderwets' logo, merkidentiteit of retailontwerp zien, voelen ze vaak een viscerale afkeer en schaamte. Ze denken dat traditie gênant is en dat 'modernisering' verplicht is. Ze denken dat 'de klant altijd gelijk heeft' - tenzij de klant een patriottische christelijke grootvader is met een Chevy en een verborgen draagvergunning. En hun carrière-incentives zijn allemaal gericht op revolutie omwille van de revolutie. Niemand wordt gepromoveerd tot VP van Marketing door te zeggen: 'Hé, eigenlijk moeten we dingen zo laten als ze zijn; het heeft decennia gewerkt'. Dus de Cracker Barrel-fiasco is, IMHO, een volkomen voorspelbaar neveneffect van corporatieve marketeers die een extreem onrepresentatieve steekproef van Amerikanen zijn, wiens persoonlijkheidskenmerken, politieke oriëntaties en houdingen ten opzichte van religie, traditie en familie simpelweg niet de klanten weerspiegelen die ze zouden moeten begrijpen.