Niet zeker wat het businessmodel is van al deze stablecoin-ketens, maar er is goede reden om sceptisch te zijn. Voor het grootste deel zijn er twee potentiële bronnen van inkomsten: 1) De rendementen op kortlopende schulden die digitale dollars ondersteunen 2) Transactiekosten Gezien de verbod op rendement (onder de GENIUS-wet) is 1) (rendementen op kortlopende schulden) veel minder waarschijnlijk om naar de bodem te worden gejaagd, aangezien het doorgeven van rendement aan gebruikers druk zou uitoefenen op uitgevers om hun winstmarges te verlagen om marktaandeel te winnen. 2) (Transactiekosten) zijn voor het grootste deel al naar de bodem gejaagd. Je kunt stablecoins op veel ketens overal ter wereld verzenden voor minder dan een cent. De uitzonderingen zijn betalingsverwerkers met netwerkeffecten en alternatieve voordelen (bijv. Stripe). Aangezien zij miljoenen handelaren verbonden hebben en alternatieve voordelen bieden (bijv. dure systemen voor fraudedetectie) kunnen zij marginal hoger huren vragen voor toegang. Aangezien gasprijzen op veel ketens minder dan een cent zijn, verliezen gevestigde handelaren slechts een onbeduidend percentage van hun winstmarges door geen eigen keten te bouwen (wat op zich kostbaar is om te bouwen en te onderhouden). En ik zie geen sterk bewijs dat nalevingsnormen niet kunnen worden gehaald op bestaande ketens. Dus je vermogen om 2) te monetiseren verandert niet materieel, zelfs niet als je je eigen keten hebt. De andere inkomstenstroom 1) (rendementen op kortlopende schulden) wordt helemaal niet beïnvloed of je nu op je eigen keten of een bestaande lanceert. Voor zover ik kan zien, lijkt er ook geen betekenisvolle blokkade te zijn voor de adoptie van on-chain betalingen die niet in een smart contract kan worden geschreven en een geheel nieuwe keten nodig heeft. Wat mis ik?