Mam teorię, że stosunek kraju do palenia tytoniu mówi ci, czy uległ on liberalnemu projektowi technokratycznemu. Palenie to jedna z tych rzeczy, które konsensus zarządzający oparty na danych - ten sam, który stworzył Naukę™ jako nieomylne autorytet moralny - zrobił wszystko, aby nie tylko zniechęcać, ale całkowicie wyeliminować. Wszystko wydarzyło się bardzo szybko. Całkowite odrzucenie palenia jest teraz tak zakorzenione w naszej kulturze, że jest uważane za jedyną prawdziwie Oświeconą pozycję. Zadziwiające jest, jak szybko to się stało - wydaje się, że w jednej generacji. Było to podejście wielopłaszczyznowe, obejmujące całą społeczeństwo, z bardzo strategiczną kampanią wstydu (te odrażające etykiety na paczkach papierosów pokazujące deformacje) i każdym innym narzędziem politycznym w skrzynce rządowej. Fakt, że Francja, z wszystkich krajów, w tym lecie podjęła niezwykły krok, aby zakazać palenia w przestrzeniach publicznych na świeżym powietrzu, w tym w parkach i na plażach, mówi wszystko. Najpierw cię zawstydzają, potem obciążają cię ogromnymi podatkami na produkty tytoniowe, a następnie regulują, gdzie możesz palić. A ta przestrzeń zaczyna się stopniowo kurczyć - od kilku miejsc na świeżym powietrzu, do teraz „tylko” tego rogu, gdzie ci mówimy (w Singapurze ustawiają stożki, wokół których możesz palić jak niegodny crackowiec, ale nie możesz wyjść poza namalowane pudełko na podłodze, a jeśli to zrobisz, krzyczą na ciebie jak na dziecko, które pokolorowało poza liniami), a potem pewnego dnia, do żadnego miejsca. Teraz uważam, że tylko kraje, które mają podejście laissez-faire do palaczy, to jedyne „prawdziwe” pozostałe. To dobry wskaźnik przyjęcia prawdziwego romantyzmu w erze zarządzania technokratycznego. To nie dotyczy tylko liberalnych demokracji - nawet takie miejsca jak ZEA i Chiny coraz bardziej kurczą przestrzenie, w których można zapalić cygaro lub papierosa. Dlatego tak bardzo kocham niektóre części Bliskiego Wschodu i Azji Południowo-Wschodniej. Wciąż czują się jak prawdziwe miejsca - nie jak wersje Disneylandu, gdzie wszystko jest mikrozarządzane. Wciąż są dzikie i wolne, niezmienione przez rewolucję zarządzającą.