1/8 Reuters: "De hoogste leiders van China hebben beloofd de economie te ondersteunen die verschillende risico's onder ogen ziet, door te zorgen voor wat wordt gezien als wanordelijke concurrentie en het versterken van capaciteitsreducties in belangrijke sectoren in de tweede helft van het jaar."

2/8 Net als de belofte om de consumptie te verhogen, is de belofte om de capaciteit in sectoren die lijden onder overcapaciteit te verlagen gebaseerd op een gebrek aan begrip van de oorzaken van het probleem. Noch zwakke binnenlandse consumptie, noch overcapaciteit wordt veroorzaakt door administratieve tekortkomingen.

3/8 Elk is de structurele consequentie van een groeimodel waarin extreem hoge BBP-groeidoelstellingen moeten worden gehaald, waarbij de belangrijkste drijfveer van deze groei overdrachten van de huishoudsector zijn om investeringen en productie te subsidiëren.

4/8 Als Beijing de capaciteit in sectoren met overcapaciteit vermindert, hoe kan China dan zijn GDP-groeidoelstelling bereiken, behalve door lokale overheden te dwingen extra overcapaciteit in infrastructuur te creëren, of door overcapaciteit naar andere productiesectoren te verschuiven?

5/8 Het bewijs zit in de pudding. Terwijl schulden in verschillende vormen van investeringen stromen, als deze investering economisch gerechtvaardigd zou zijn, zou het BBP van China minstens zo snel groeien als de groei van de schulden die gebruikt worden om de investering te financieren.

6/8 Het feit dat de schuld zo veel sneller groeit, suggereert dat de oplossing van Beijing voor overinvestering in één sector van de economie altijd is geweest om de richting van de leningen te verschuiven op manieren die overinvestering in een andere sector van de economie creëren.

7/8 Het punt is dat het pas zal zijn wanneer het merendeel van de kredietcreatie gericht is op het stimuleren van consumptie, of wanneer Peking bereid is om veel meer duurzame BBP-groei percentages te tolereren, dat lage consumptie of overmatige prijsconcurrentie zal beginnen te worden opgelost.

8/8 De ironie is dat "wrede" prijsdalingen waarschijnlijk de meest effectieve manier zijn geweest om het aandeel van huishoudens (en consumptie) in het BBP te verhogen, ten koste van bedrijven en uiteindelijk lokale overheden, waarbij het "oplossen" van het ene probleem het andere misschien alleen maar verergert.