Oké, een paar reflecties over het boek: 1. qntm definieert antimemes als zelf-uitwisbare informatie, maar dit boek heeft een andere (maar verwante) definitie van het concept: antimemes zijn (a) van hoge impact en (b) lage overdraagbaarheid. Grofweg zijn het "belangrijke geheimen". 2. De lage overdraagbaarheid kan komen doordat de ideeën dicht/lastig te begrijpen zijn (bijv. Moldbug's blogposts), of taboe/sociaal verboden zijn, of op een bepaalde manier tijdelijk zijn (bijv. de zomertijd irriteert mensen eenmaal per jaar, en dan vergeten we het allemaal). Daarom gedijen deze ideeën vaak in groepschats en kleine netwerken van toegewijde/passionele mensen. Uiteindelijk komen ze in het publieke bewustzijn, soms op ontwrichtende manieren. 3. Originele ideeën zijn van nature antimemetisch: ze zijn in het begin erg moeilijk te verspreiden omdat je niet de juiste taal hebt om erover te praten, en ze zijn gemakkelijk te vergeten. Dit is waarom zo weinig mensen ze überhaupt hebben. De belangrijkste ideeën beginnen als antimemes. 4. Generatieve kleine groepen zijn de optimale omgeving voor nieuwe ideeën om te ontstaan en ontwikkeld te worden. 5. Nadia definieert "supermemes" als hoge impact / *hoge* overdraagbaarheid. Supermemes presenteren zich vaak als apocalyptisch op de een of andere manier -- als je hier niet naar luistert, kun je letterlijk sterven. Daarom worden klimaatverandering, AI-risico, oorlog/nationalisme als voorbeeld supermemes genoemd. Het boek is zeer wantrouwend tegenover supermemes: ze zuigen ieders aandacht en tijd op en resulteren in zeer weinig constructieve actie; ze zijn parasieten. 5(a). "Memes" zijn lage impact / hoge overdraagbaarheid. Denk aan kattenvideo's of korte culturele momenten die snel vergeten worden. 6. Het boek wijst erop dat er vaak een duidelijke "patiënt nul" is voor belangrijke ideeën in de discussie: bijv. Nick C. met de jhanas, Venkatesh Rao die Scott's "Seeing Like a State" populair maakt, en verschillende andere 'patiënt nullen' voor nu-belangrijke ideeën worden besproken. Ideeën die overleven hebben vaak Kampioenen die er jarenlang volhardend over praten. 7. Er is een leuke discussie over memetische/informatieoorlogvoering, en hoe voorkeurscascades het beste begrepen kunnen worden. Een geweldige manier om antimemes te verspreiden is om privé-groepen eromheen te vormen, maar de bestaan van die groepen niet openbaar te maken, en individuele leden van de groep soms de ideeën op een manier te promoten die ongecorreleerd lijkt. Dit laat het lijken alsof de steun voor het idee breder is dan het aanvankelijk zou kunnen zijn. Uiteindelijk bereik je een kantelpunt waar het sociaal acceptabel wordt om dat idee te uiten. 8. De Hayekiaanse zaak voor kapitalisme is een antimeme. Terwijl communisme een supermeme is: de ideeën zijn voor iedereen heel intuïtief, in tegenstelling tot kapitalisme waar je veel logica nodig hebt om te begrijpen hoe het werkt en waarom dingen in de loop van de tijd beter worden. Dit verklaart waarom economen zo berust zijn in het voortdurend verkeerd begrepen worden: economische ideeën zijn gewoon vrij moeilijk te begrijpen! Gelukkig (a) werkt kapitalisme (b) kan het inspelen op de hebzucht van mensen, en dus overleeft het, ook al begrijpen relatief weinig mensen waarom. 9. Het is een leuke oefening om ideeën te identificeren die 'op de rand' / in het donkere bos zijn op dit moment, maar nog niet helemaal acceptabel zijn om hardop te zeggen. Ik kan er best een paar bedenken. 10. Een deel van de impliciete uitdaging van het boek is "welke goede ideeën ga jij verdedigen?" en "stop met zoveel nadenken over domme cultuuroorlogzaken en vorm meer kleine groepen om de echte goede ideeën te ontwikkelen en te propaganderen!". Dus hoewel het boek de dood van het open web betreurt, lees ik het ook als pro groepschat. 11. Een paar meta-punten: het is verfrissend om iets te lezen dat geschreven is als een blogpost, maar in boekvorm; bijna alle non-fictie is tegenwoordig geschreven in dezelfde journalistieke stem, maar dit boek komt gewoon ter zake en bevat een indrukwekkend aantal inzichten per pagina. Het is ook geweldig om een boek te lezen dat de huidige intellectuele scene citeert, meer of minder terwijl het gebeurt (de meeste citaten zijn URL's naar blogposts). 12. Verder dan het boek: veel woorden en verhalen functioneren als containers voor ideeën die te complex zijn om in leesbare taal te worden gevat. Het verhaal van Abrahams offer van Isaak in de Bijbel (Genesis 22) is bijvoorbeeld niet slechts een drager voor het idee "je moet God zonder vragen gehoorzamen". Het verhaal is meer dan dat, maar het is moeilijk te zeggen hoe, behalve door er veel over te mediteren en het een deel van jezelf te maken. Kierkegaard's Vrees en Beven, een van mijn favoriete boeken, gaat hierover: de verteller, een ongelovige, probeert het Abrahamsverhaal op verschillende manieren en door verschillende conceptuele lenzen (universele ethiek, enz.) uit te leggen, en concludeert dat het fundamenteel onverklaarbaar is in gewone taal. Dit verklaart de noodzaak van 'geloof'. Ik zie dit als een uitspraak dat het idee dat hieraan ten grondslag ligt echt is, maar te hoog-dimensionaal om in enige vorm van uitleg te worden afgevlakt; het moet in plaats daarvan viscerale worden gevoeld. Veel van de belangrijkste ideeën zijn zo.