Ok, kilka refleksji na temat książki: 1. qntm definiuje antimemy jako informacje samorozpraszające się, ale ta książka ma inną (ale pokrewną) definicję tego pojęcia: antimemy to (a) duży wpływ i (b) niska przenośność. W przybliżeniu są to "ważne sekrety". 2. Niska przenośność może wynikać z tego, że pomysły są gęste/trudne do zrozumienia (np. posty na blogu Moldbuga), lub są tabu/społecznie zabronione, lub w jakiś sposób przejściowe (np. czas letni denerwuje ludzi raz w roku, a potem wszyscy o tym zapominają). Dlatego te pomysły mają tendencję do rozkwitu w grupowych czatach i małych sieciach oddanych/pasjonujących ludzi. Ostatecznie, wybuchają w świadomości publicznej, czasami w sposób zakłócający. 3. Oryginalne pomysły są z natury antimemetyczne: na początku bardzo trudno je przekazać, ponieważ nie masz odpowiedniego języka, aby o nich mówić, i łatwo je zapomnieć. Dlatego tak niewiele osób je ma. Najważniejsze pomysły zaczynają jako antimemy. 4. Generatywne małe grupy są optymalnym środowiskiem dla powstawania i rozwijania nowych pomysłów. 5. Nadia definiuje "supermemy" jako duży wpływ / *wysoką* przenośność. Supermemy często przedstawiają się jako apokaliptyczne w jakiś sposób - jeśli tego nie słuchasz, możesz dosłownie umrzeć. Stąd zmiana klimatu, ryzyko AI, wojna/nacjonalizm są wymieniane jako przykłady supermemów. Książka jest bardzo podejrzliwa wobec supermemów: pochłaniają uwagę i czas wszystkich i prowadzą do bardzo małej konstruktywnej akcji; są pasożytami. 5(a). "Memy" to niski wpływ / wysoka przenośność. Pomyśl o filmikach z kotami lub krótkich, ulotnych momentach kulturowych, które szybko zostają zapomniane. 6. Książka wskazuje, że często istnieje wyraźny "pacjent zero" dla ważnych pomysłów w dyskursie: np. Nick C. z jhanami, Venkatesh Rao popularyzujący "Widzenie jak państwo" Scotta, a także różni inni 'pacjenci zero' dla teraz ważnych pomysłów są omawiani. Pomysły, które przetrwają, często mają Championów, którzy mówią o nich nieustannie przez wiele lat. 7. Jest zabawna dyskusja na temat wojny memetycznej/informacyjnej i jak najlepiej zrozumieć kaskady preferencji. Świetnym sposobem na rozprzestrzenianie antimemów jest tworzenie prywatnych grup wokół nich, ale nie ujawnianie istnienia tych grup publicznie, a członkowie grupy czasami promują pomysły w sposób, który wydaje się niepowiązany. Sprawia to, że wydaje się, że wsparcie dla pomysłu jest bardziej rozpowszechnione, niż mogłoby być na początku. Ostatecznie osiągasz punkt krytyczny, w którym staje się społecznie akceptowalne wyrażanie tego pomysłu. 8. Hayekowska argumentacja na rzecz kapitalizmu jest antimemem. Podczas gdy komunizm jest supermemem: pomysły są bardzo intuicyjne dla wszystkich, w przeciwieństwie do kapitalizmu, gdzie potrzebujesz dużo logiki, aby zrozumieć, jak to działa i dlaczego rzeczy stają się lepsze z czasem. To wyjaśnia, dlaczego ekonomiści są tak zrezygnowani z bycia wiecznie źle rozumianymi: pomysły ekonomiczne są po prostu dość trudne do zrozumienia! Na szczęście kapitalizm (a) działa (b) może wciągnąć w ludzką chciwość, więc przetrwa, mimo że stosunkowo niewiele osób rozumie, dlaczego. 9. To zabawne ćwiczenie, aby zidentyfikować pomysły, które są 'na krawędzi' / w ciemnym lesie teraz, ale nie są jeszcze całkowicie akceptowalne do głośnego wyrażenia. Mogę pomyśleć o kilku. 10. Częścią ukrytego wyzwania książki jest "jakie dobre pomysły będziesz championem?" oraz "przestań myśleć tak dużo o głupich sprawach kulturowych i twórz więcej małych grup, aby rozwijać i propagować rzeczywiście dobre pomysły!". Więc chociaż książka lamentuje nad śmiercią otwartego internetu, czytam ją również jako pro grupowy czat. 11. Kilka punktów meta: odświeżające jest czytać coś, co jest napisane jak post na blogu, ale w formie książki; prawie wszystkie książki non-fiction są teraz pisane w tym samym dziennikarskim stylu, ale ta po prostu przechodzi do sedna i zawiera imponującą liczbę spostrzeżeń na stronę. To również świetnie, że można przeczytać książkę, która cytuje aktualną scenę intelektualną, mniej więcej tak, jak się to dzieje (większość cytatów to adresy URL do postów na blogach). 12. Wykraczając poza książkę: wiele słów i historii funkcjonuje jako pojemniki dla pomysłów, które są zbyt złożone, aby można je było wyrazić w zrozumiałym języku. Historia ofiary Izaaka przez Abrahama w Biblii (Księga Rodzaju 22) na przykład, nie jest jedynie nośnikiem pomysłu "powinieneś bezwarunkowo słuchać Boga". Historia jest czymś więcej, ale trudno to powiedzieć inaczej niż medytując nad nią przez długi czas i czyniąc ją częścią siebie. "Lęk i drżenie" Kierkegaarda, jedna z moich ulubionych książek, dotyczy tego: narrator, niewierzący, próbuje wyjaśnić historię Abrahama na kilka różnych sposobów i przez różne koncepcyjne soczewki (etyka uniwersalna itp.), i dochodzi do wniosku, że jest to zasadniczo niewytłumaczalne w prostym języku. Stąd potrzeba 'wiary'. Uważam, że to mówi, że pomysł leżący u podstaw tego jest rzeczywisty, ale zbyt wysokowymiarowy, aby można go było spłaszczyć do jakiegokolwiek rodzaju wyjaśnienia; musi być odczuwany visceralnie. Wiele z najważniejszych pomysłów jest takie.