Büyük firmalar kendi kuruluşlarını yaptığında, bağımsız bir tohum yatırımcısına güvenmek yerine böyle olur. Hızlı hareket eden uzlaşma anlaşmaları (SF, yapay zeka, yetkili kurucular) bulmaya teşvik edilen bir sürü izci işe alırsınız ve piyasayı aşırı ısınan çöplerle doldurursunuz. Bu, döngünün "kazananlarını" herkesten önce yakalayabilmeniz / o bariz kategorilerin kaba kuvvetle haberleştirilmesi arzu edilir. Girişim sermayesi hakkında bildiğimiz her şey bunun yanlış olduğunu gösteriyor, ama artık bu gerçekten risk sermayesi değil.

VC'ler, IPO faaliyetlerini neyin tetiklediğini anlamalıdır. Açık piyasa endeks fonlarının son yıllarda risk sermayesi piyasasının %95'ini geride bıraktığı bir dönemde perakende yatırımcılar için "kaybedilmiş bir fırsat"tan bahsediyorlar. Şirketlerin halka açılmak istemediğinden bahsediyorlar ve aynı zamanda özel piyasa muhasebe uygulamalarıyla dalga geçiyorlar. İkisi birbiriyle ilgili. Gecikmeli çıkışları, geç aşama VC'ye bir hediye olarak söylüyorlar, oysa gecikmeleri geciktiren son aşama VC'nin enflasyonu. Her şey NSMIA ile başladı, SoX ile değil. Sonuç olarak: Her büyük şirket sonunda sermaye maliyetini düşürmek için halka açılır. Bir şirket henüz halka açılmadıysa, henüz harika değildir*. Temelde, bir şirket ilk piyasa fırsatını doyurdukça, büyüme yavaşlar ve özel sermaye kaynakları uyumsuz hale gelir. Bu yüzden şirket alternatif sermaye arar. IPO, daha iyi şartlar için şeffaflığın doğrudan bir takasıdır; daha düşük sermaye maliyetiyle kaliteyi ödüllendirmek. Raporlama gereklilikleri, sermaye maliyetinin daha düşük olmasının nedenidir. Birini diğersiz alamazsınız. Yani, raporlama gerekliliklerini gevşetseniz, halka açılmak o kadar faydalı olmaz. Raporlama gereksinimlerini artırırsınızsa, daha faydalı olur, ancak daha küçük bir şirket havuzuna. Yani raporlamak bir yük olsa da, performansınız sağlam kaldığı sürece takas yapmaya dolayısı olarak değer. Eğer işiniz IPO'dan sonra durarsa, bunu gizlemek daha zor olur. Sermaye maliyeti faiz oranlarıyla doğrudan ilişkilidir. Evet, makro önemli. Faiz oranları sıfıra yakın olduğunda, sermaye maliyeti her yerde düşüktür. Yatırımcılar yeni fırsatlara aç ve daha fazla risk iştahı geliştirir. Bu iki şey anlama geliyor: 1) Şirketler özel sermayeye daha uzun süre güvenebilir ve çekici kağıt performansı üretmeye devam edebilir. 2) Perakenten para kamu piyasalarına akar ve daha "iyimser" bir çıkış ortamı yaratır. Sonuç olarak, düşük faiz oranları genellikle halka arz eden şirketlerin kalitesini düşürür ve (faiz oranlarının yükselmesinden korkmak) yatırımcıların bütçelerini kaybederken faaliyetlerde bir artış yaratır. (Bunu aşağıdaki grafiklerde görebilirsiniz; 2013'te Fed'in hiç ortaya çıkmayan bir faiz artışını ima ettiği "taper tantrum" da dahil.) Aynı zamanda, "çok okunabilir" (yani sermaye toplamada iyi) şirketler, daha fazla sermaye emmek ve fark kazandırmak için fırsatlar olarak istiflenir ("VC ölçeklenmez" sorununu çözme). Bunu on yıl uzatırsanız, gerçek sorunlar ortaya çıkmaya başlar. Böylece, ZIRP risk sermayesini kırarak sürü davranışının yarattığı mantıksız farkları sadece gören bir nesil yatırımcıyı yarattı. Onlar momentum trader'lardır ve daha iyisini bilmiyorlar. O zamandan beri bazı yatırımcılar ZIRP öncesi sadece büyük işletmeleri destekleme gündemine geri döndü, ancak en büyük sermaye havuzları eski alışkanlıkları kıramaz. Yeterince dikkat ve sermaye talep ederseniz, sermayenin maliyetini yapay olarak düşürebilirsiniz. Örneğin, bir yapay zeka portföyünüz varsa ve piyasayı canlandırmak istiyorsanız, yapay zekaya yatırım yapmak isteyen VC'leri de fon edebilirsiniz. Gelecekte yapay zekanın ne kadar önemli olacağına dair mektuplar yayımlıyorsunuz. Podcast turları, eski medya, kurumsal sermaye ve kurumsal yatırım. Bu, ZIRP'e benzer dar bir davranış bandı olarak kendini gösterir; kağıt kazançlarında ölçek ve ivme artırılırken, piyasanın geri kalanı köşklenir. Sağlıklı piyasalarda refahı sağlayan "görünmez el" yerine, yoğunluğu yönlendiren aglomeratörlerin "memetik eli"dir. Bu dar odak, birkaç büyük işletmenin odadan oksijeni çekiyor ve onların yatırım çekmesi (özel ya da kamu) daha zorlaşıyor. Bu nedenle, özel piyasalar giderek daha fazla şişkin ve dengesiz hale gelecek. Kamu piyasaları daha kırılgan hale gelecek. Halka arz faaliyetleri zayıf olacak ve risk sermayedarları suçu başka yerlere atmaya devam edecek. Büyük firmayla iç içe geçmiş ve düşük sermaye maliyetinden faydalanmak için onların izinden faydalanıyorsanız, istediğiniz gibi gelmeyecek birkaç halka arz için daha uzun süre beklemeye devam edeceksiniz. Strateji size fayda sağlamak için tasarlanmamıştır. "Yarım saattir poker oynuyorsan ve hala günah böceğinin kim olduğunu bilmiyorsan, sen günah yemeğisin." – Warren Buffett (*burada istisnalar Stripe ve SpaceX, daha önce belirttiğim nedenlerle: Stripe saçma bir para yazıcısı ve Elon Mars'a gitmek istiyor.)

"Büyük fonların iyi getiri sağlayamayacağı fikri doğru değil." Karşıt durum, büyük fonların daha iyi performans gösterememesi değil, basitçe (ve açıkça görülebilir) etkileyici çarpan fonlar üretme olasılıklarının daha düşük olmasıdır. Bu özellikle piyasanın büyük fonlar etrafında yoğunlaştığı için geçerlidir; bu da fiyatları önemli ölçüde yükseltiyor ve yatırım odak noktasını daraltıyor. "O fonda Databricks şimdiye kadar fonun 7 katını geri getirdi. Coinbase zaten fonun 5 katını geri getirdi. O fonda ayrıca GitHub, DigitalOcean, Lyft vardı..." Bu tartışmaya açık, ancak bu yatırımları özellikle "uzlaşma" olarak tanımlamam. Databricks'in kötü bir başlangıç teklifi vardı. Armstrong bağış toplamakta zorlandı. GitHub ve DigitalOcean başlangıçta boostrapped oldu. Yani a16z Fonu III, olağanüstü büyük fonların daha iyi performans gösterebileceğini savunabilirken, bugün büyük VC'lerin ya da genel olarak büyük fonların uzlaşma peşinden koşan betasını doğrulamıyor.