De anti-witte vooringenomenheid bij het aanstellen van faculteitsleden is wijdverspreid. Ik heb veel te veel tijd in de academische wereld doorgebracht en heb veel hoogleraren leren kennen die lang voor de DEI-gekheid zijn aangenomen. Velen zaten in aanstellingscommissies waar hun taak was om potentiële kandidaten voor instapfuncties te interviewen; sommigen zaten ook in tenure-commissies. In het begin was het een langzame druppel. Af en toe werd een kandidaat puur afgewezen omdat de administratie prioriteit gaf aan een vrouw of een persoon van kleur voor die positie. Tegen 2018 was het vrijwel de conventionele norm. Professorvrienden zeiden tegen me: “Ik weet niet eens waarom we deze schijnvertoning ondergaan.” Een kandidaat met een uitstekende onderzoeks- en publicatierecord, een ondernemende geest en veel charisma zou gemakkelijk over het hoofd worden gezien omdat hij een witte man was (gay zijn hielp niet). Het is niet alleen de witte mannelijke kandidaat die lijdt onder het ontzeggen van een comfortabele universitaire baan. Het zijn ook de studenten die, wat, $80.000 per jaar betalen om naar de universiteit te gaan of afgestudeerden die zich hebben ingezet om onder de begeleiding en mentoring van een geweldige onderzoeker te werken. We ontnemen al deze studenten de kans om te leren van en samen te werken met de besten. De kosten van dit rampzalige beleid is een race naar de bodem. @SwipeWright, ik hoop dat je wint, maar zelfs als je dat doet, is het niet genoeg. De cultuur moet veranderen. Dit moet stoppen.