Omdat platitudes zoals "falen is de beste leraar" en "alle leerervaring is goede leerervaring" overal aanwezig zijn — en omdat de meeste mensen veel emotionele bagage met zich meedragen over het onderwerp leren — moet men ook voorzichtig zijn om het volgende te begrijpen: - als zodanig is sommige leerervaring beter dan geen leerervaring - zeker, veel leren gebeurt op de werkvloer, door te doen, maar per definitie zal dat niet genoeg zijn voor al competente en ambitieuze mensen - uiteindelijk is het belangrijkste doel van leren om het te gebruiken om te bereiken wat je wilt. dus, heel logisch, als je discrimineert op basis van persoonlijke eigenaardigheden (bijv. "ik vind de titel van dit boek niet leuk", "ik vind het bedrijf waar deze persoon voor werkte niet leuk", enz.) stel je jezelf waarschijnlijk niet optimaal op om te bereiken wat je wilt - een corollaire van het vorige punt is dat het creëren van een hele identiteit rond het zijn van "een levenslange leerling" in de praktijk de neiging heeft om je te belemmeren in het bereiken van wat je wilt in je leven. de reden is dat veel mensen deze filosofie implementeren door altijd te proberen te leren, en leren als een excuus gebruiken om moeilijke dingen te vermijden - zeker, je zult veel leren door je eigen fouten (hopelijk), maar heb je ooit de kosten van dat leren overwogen? (ten opzichte van leren op andere manieren dan je eigen fouten en mislukkingen) - het is de moeite waard om te herhalen dat als je buitengewone, afwijkende resultaten wilt, je filosofie over dit belangrijke onderwerp van leren per definitie niet de gemiddelde, veilige filosofie kan zijn die je overal hoort, vooral op LinkedIn. en het is ook volkomen prima als je geen afwijkende resultaten wilt. het is jouw leven, dus geen punt om het te leven op de voorwaarden van iemand anders.