Jarenlang hebben we tail risk managers gehoord die beweren dat een tail hedge de portefeuillevariantie vermindert, waardoor investeerders rendementen efficiënter kunnen samenstellen en uiteindelijk een hoger geometrisch rendement kunnen behalen. De bewering is dat het toewijzen van 1%–3% per jaar aan een vaste-kosten tail hedge de prestaties verbetert in vergelijking met simpelweg long gaan op de S&P. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze zeggen dat in elke 3-maanden, 20% daling in de S&P, hun hedge de investeerder "heel" zou maken... wat betekent dat een 2% hedge de verliezen in de resterende 98% aandelenallocatie (S&P) magisch compenseert. Hier is het probleem. De meeste van deze claims zijn gebaseerd op overgefitte data die zijn verankerd aan extreme episodes zoals 2008 en 2020. Wanneer je de terugblik verlengt naar een statistisch betekenisvollere tijdsperiode, laten we zeggen 70 jaar in plaats van 20, zie je een heel ander beeld. Portefeuilles met hoge bleed tail hedges presteren vaak slechter dan portefeuilles die helemaal niet zijn afgedekt. Dus we hebben het stress getest. En we hebben alles gedaan wat mogelijk was om de tail hedge te bevoordelen. We hebben het gemodelleerd als een one touch optie: nul verval tot het einde van het jaar. Geen rollende, geen prijsverschuivingen, geen slippage, geen van de echte wereld slepen die komt kijken bij derivaten. We gingen uit van perfecte timing: de manager verlaat de hedge op de top van de volatiliteitspiek, dekt de gehele daling en gaat weer de S&P in op het exacte dieptepunt. Dit is dus in wezen een jaarlijkse allocatie van 2% in een one touch optie, die zolang de S&P met 20% daalt in een 3M rollend venster, de manager de volledige verliezen op de resterende 98% van hun portefeuille herstelt, met hun hedge. Het is pure fantasie, zelfs voor de beste handelaren ter wereld. En toch, we gaven ze die fantasie. We negeerden ook de kosten. In werkelijkheid rekenen veel tail hedge strategieën "op maat gemaakte oplossing" premies die meer dan 2% aan jaarlijkse kosten bedragen, veel hoger dan de standaard hedgefonds kosten. Dus hier is wat we vonden: zelfs onder deze absurd gunstige aannames, presteerde simpelweg het vasthouden van de S&P beter dan de afgedekte portefeuille. Betekent dit dat tail hedging nutteloos is? Helemaal niet. Maar het betekent wel dat de meeste statische, op oplossingen gebaseerde tail hedges—met veel verval en onrealistische aannames—meer kwaad dan goed doen. Dus de volgende keer dat iemand zegt: "Het maakt niet uit of de hedge geld verliest," laat ze de wiskunde zien. Een hedge die te veel lekt, ongeacht hoe het wordt gepresenteerd, kan stilletjes een portefeuille vernietigen. Het gaat er niet om of je hedged, het gaat erom hoe je hedged dat bepaalt of het waarde toevoegt of gewoon sleurt.