Er is een echte spanning in venture tussen het opbouwen van een duidelijk gedefinieerd bedrijf en de vrijheid behouden om de absoluut beste rendementen na te jagen. De meeste bedrijven beginnen met zichzelf "seed funds" te noemen. Het is de standaard, vooral wanneer je eerste fonds onder de $100M ligt, tenzij je een spinout bent met directe LP-gravity. Onlangs had ik een gesprek met een bekende GP (nu een belangrijke LP in fondsen) die het idee van jezelf op dag één als "seed" te brandmerken, in feite afwijst. Zijn argument was simpel: op het moment dat je jezelf een seed fund noemt, heb je jezelf ingekapseld. Je hebt de kansen beperkt voordat je zelfs maar bent begonnen. De grootste franchises in de industrie hebben zichzelf nooit beperkt tot een fase. Sequoia, a16z, Founders Fund hebben allemaal modellen ontworpen die zijn gebouwd op maximale strategische flexibiliteit. @JoshuaKushner sprak hierover toen hij Thrive begon. Hij vermeed opzettelijk fase- of sectorlabels omdat de hele premisse was om te optimaliseren voor rendementen, niet om in de standaard LP-taxonomie te passen. Natuurlijk is die pitch keihard als een eerste manager. Het werkt voornamelijk als je endowments, stichtingen, pensioenen en soevereinen kunt aantrekken. Ik heb altijd gedacht aan het opbouwen van een bedrijf als "het verdienen van het recht om uit te breiden." Bewijs dat je kunt winnen als seed-investeerder, toon echt voordeel en schaal dan naar een bredere strategie. Dat is vaak hoe de meest interessante opkomende managers zich ontwikkelen tot echte franchises. En terwijl "seed" verschuift van $3M rondes naar $10M rondes naar wat-we-nu-ook-het-$100m-noemen, zou ik graag meer creativiteit in portfoliobouw zien van zowel GPs als LPs. Venture is geëvolueerd, en onze playbooks voor portfoliobouw moeten met het mee evolueren.